Englıshman In Newyork

Sting ‘in bu şarkısını kaç bin kez dinledik acaba? 

Hele ki biz 90’s kuşağı !

Peki biz kaç kere "Englishman in Newyork"gibi böyle yabancılaşmış hissettik kendimizi; kendimize, ortama…?

(Yabancılaşmak ; ‘’Farsça ‘’yaban; ıssız yer,kimsenin olmadığı yer’’ ‘den türemiş bir kelime…) 

Sanki herkes her şeyi anlıyor da ,bir tek siz hiçbir şeyi anlamıyormuşsunuz gibi geldi mi ?

Veya sanki herkes çok mutluymuş da, bir tek siz mutsuzmuşsunuz gibi… 

Bir tek siz farklı düşünüyor, farklı konuşuyor da başka herkes aynı gibi… 

Toplumun dayattıgı  normlar içinde sanki anormal olan sizmişsiniz gibi..

Kaç kere ‘’-Mış gibi’’ yaptık belki de kabul edilmek için..

Maskeyi çıkarıp kendimiz olduğumuzda, 

İçimizden geleni yaptığımızda ,

Kedimizle dostça dertleştiğimizde ,

Ne kadar yorulduğumuzu fark etmedik mi?

Sonra bıraktık can kenarına her şeyi…

‘’Ben neden böyleyim" sorusundan , 

‘’Ben böyleyim!’’ kabullenişine geçirdik tüm ozsefkatimiz ile kendimizi..

Şimdi kabul etsin ‘kendimizi yabancılaştırmaya çalışan toplum ‘’ bizi, olduğumuz gibi…

Ben yanlışım. 

Ben güçsüzüm.. 

Ben her şeye ağlarım.. 

Ben gururluyum. 

Ben mavi saçlıyım !

 Ben dövmeliyim !

 Ben ‘’BUYUM’’ 

 İşine gelirse Dünya !

 Ben Varım!

 Ve dimdik buradayım!