Kalbimde Lunapark...

Sevgili olsan geri dönerdim.

Arkadaş olsan, arar buluşurdum.            

 Ne bileyim?

Büyüğüm olsan mesela, elini öperdim.

Ya da diyelim ki küçüğümsün,

Havalara atar tutardım seni vallahi…

Ama var ya insanın ‘’kendini’’ özlemesi çok fena be!

Çağırsa gidemediğin,

Ama her çağırdığında geldiği,

Veya çağırmasan bile..

Seni küçücük samimi bir kokuyla,

Bir şarkı ile bir yerlerde bulup karşına çıkması,

Çok büyük adilik!

Ulan çocukluk! Ne hain domdomsun sen de be!

Neyse böyle dediğime de bakmayın, severim keratayı…;)

Yaş almak kaçılmaz ama büyümek isteğe bağlı ya hani!

Sanırım ben hiç büyüyemeyeceğim..

Cemal Süreyya gibi haykırasım var bugün yine ona !

   ''Çocuk olsam yeniden,

    Bir tek düştüğüm için acısa içim,

    Ve Kalbim;

    Çok koştuğum için çarpsa sadece. ''